Category Հեքիաթներ
Ժողովրդական հեքիաթներ
Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ
Կարդա՛ այս հղումով
«Ո՞վ է հրամայում»
Մանուշակագույն փիսոն
Մանուշակագույն փիսոն միայն Լուսնի լույսի տակ էր թաթերը լվանում:
Ախր ես ի՞նչ անեմ ես սրան,-բեղերն էր շարժում խեղճ մայր կատուն,- նայում ես` խելքը տեղն է, բայց` ինչ, ձեռքերը միայն լուսնի լույսի տակ է լվանում: Ի՜նչ ուզում ես` արա, ուզում ես` գլխին ավետարան կարդա, մեկ է, օգուտ չունի: Միայն լուսնի լույսի տակ ու վերջ: Ինչ անեմ, չգիտեմ:
-Ի~նչ ես դրան երես տալիս,-մռնչում էր վարազը,- Թասը գլխին կործի կամ էլ ուղղակի գլուխը գետի ջրի մեջ թաթխի:Սրա՜ն տես, մյուս փիսոները փիսոյի նման են, իսկ սրան լուսնի լույս է պետք:
«Երկիր, որտեղ ոչ մի սուր բան չկա»
«Երկիր, որտեղ բոլոր բառերը սկսվում են «Չ»-ով»
Այո՜, Ջովանինո Անբանը հայտնի ճանապարհորդ էր: Ճամփորդեց նա, ճամփորդեց և հայտնվեց մի զարմանալի երկրում: Ինչն էր զարմանալի՞: Այստեղ բոլոր բառերը սկսվում էին «Չ»-ով:
— Սա ի՞նչ երկիր է, –հարցրեց նա մի քաղաքացու, որը հանգստանում էր ծառի տակ:
Պատասխանի փոխարեն, այս մարդը գրպանից հանեց գրչահատ դանակը և ուղղակի տվեց Ջիովանինոյին.
_Տեսնո՞ւմ ես:
_ Տեսնում եմ: Դանակ է, էլի՛: Շարունակել կարդալ
«Մեծ գյուտարարը»
«Բի» մոլորակը
«Պաղպաղակե դղյակը»
Մի Բոլոնիա քաղաք կար: Էս Բոլոնիա քաղաքի ամենա-ամենագլխավոր հրապարակում մարդիկ մի դղյակ էին կառուցել: Էս դղյակը հասարակ դղյակ չէր: Պաղպաղակից էր: Քաղաքի բոլոր ծայրերից երեխաները փախչում-գալիս էին, որ մի քիչ լպստեն: Դղյակի տանիքը կաթնային սերուցքից էր, ծխնելույզներից բարձրացող ծուխը` ծուռմռտիկ շաքարից, իսկ ծխնելույզները` մրգաշաքարից: Մնացած ինչ կար-չկար պաղպաղակից էր` դռները պաղպաղակից էին, պատերը պաղպաղակից էին, կահուքը պաղպաղակից էր: Շարունակել կարդալ
