Կրթահամալիրում թումանյանական օրերը շարունակվում են։ 4․ 2 դասարանի սովորողների հետ կարդացինք, քննարկեցինք <<Անբախտ վաճառականներ>> լեգենդը։ Այժմ սովորողներն են փորձում լեգենդներ հորինել իրենց նախընտրած հերոսի մասին։
Վաչե Վելիցյան ․ Չղջիկը
Լեգենդ չղջիկի մասին
Իվետտա Բաբայան
Սուր փուշը
Ալեն Հարությունյան
Անետա Կտակյան- Չղջիկը
Ստեղծագործում են սովորողները
<<Աշուն գիշեր>> բանաստեղծությունը կարդալուց հետո։ Գրում է Մանան Սեմիրջյանը
Լուսինը շատ պայծառ է։
Լուսնի շողքերը ընկնում են աշխարհով մեկ ու պայծառ դարձնում մարդկանց երազները․․․
Երբ մարդիկ նայում են երկնքին, դեղին – դեղին երազե գունդ են տեսնում։
Ձյունիկ լուսին է թվում,
Սիրուն լուսին է թվում․
Պայծառ լուսին է թվում․․․
Մեր մատիկները անհամբերությամբ են սպասում տեխնոլոգիայի ժամին: Նրանք շատ են սիրում կավի մեջ մտնել ու հետը խաղալ: Կավն այնքան է ընկերացել մեր մատիկների հետ, որ չի համբերում, թե երբ են մատիկները ճզմելու իրեն ու հետաքրքիր կերպարներ դարձնելու : Երբ մատիկներն աշխատում են, մարմնի մյուս մասերը դասամիջոց են անում: Օրինակ՝ աչքերը նայում են մատիկներին ու զարմանում նրանց ճկուն շարժումներից, իսկ ուղեղը մտածում է` «Տեսնես հիմա՞ գլխիս ի՞նչ են բերելու․․․»: Լեզուն օգտվում է առիթից ու մի բոլ բլբլում է: Սրա դասամիջոցն էլ բլբլալն է: Ի՜նչ լավ բան է կավագործությունը: Երանի լեզուն էլ սա հասկանար ու մի քիչ ձենը կտրեր:
2-րդ դասարանի սովորողներ 2008-2009 ուս-տարի
Վա~ղուց շատ վա~ղուց մարդիկ չգիտէին ինչ են աստղերն ու լուսինը : Իրենք մտածում էին, որ դրանք համով ու անհասանելի ձվաձ
եղների կտորներ են և թռնելով փորձում էին հասնել և ուտել: Մեկ – մեկ իրենք նայում էին լուսնին և մտածում, թե ի՞նչ բան է այդ լուսավոր ձվաձեղը : Մի օր, մի մարդ այնքան ուժեղ թռավ, որ հասավ տիեզերքին, աշխարհից է՜ն կողմ և տեսավ, թե ինչ բան է լուսինը : Լուսնի կողքին կար մի գեղեցիկ շողերով արև : Երբ որ մարդիկ տեսան, որ այդ մարդը հասել է լուսնին, սկեցին նրան հարցեր տալ․
-Ի՞նչ բան էր այդ ձվաձեղը, նա համով է՞, տա՞ք է, մե՞ծ է… և այսպես, բոլորը իմացան, թե ինչ բան է լուսինը:
Էլեն Հովհաննիսյան 4-րդ դասարան
Տրված բառակապակցությունները գործածելով, հետաքրքիր ու անսովոր պատմություն հորինի՛ր։ Պատմիդ հերոսներին նկարի՛ր և աշխատանքդ հրապարկի՛ր բլոգումդ։
Շատախոս թութակ, անպոչ գդալ, խառնակիչ շերեփ, ձանձրալի հեռուստացույց։
Էս էն տունն է, որ շինել է վարպետ Ակլատիզը։
Էս էն ձուն է, որ պահած է էն տանը,
Որ շինել է վարպետ Ակլատիզը։ Շարունակել կարդալ
Աշուն քամին
Աշնան օրերն են հասել,
Իջել է աշնան քամին
և հրաժեշտ է տվել
Ամառը մեր աշունին:
Ոսկե աշուն է կարծես,
Ծեր աշնան քամին,
Թվում է թե՝ մշուշ է,
Աշնան ուշ քամին:
Ես սիրո՜ւմ եմ աշունը:
Նարե Մելքոնյան Շարունակել կարդալ
Իրերի կերպավորում- հնար
Մեր օրը սկսեցինք պարային մարմնամարզությամբ: Տրամադրությունն այնքան պարային էր, որ պարասրահը լքել չէինք ցանկանում: Որոշեցինք մեր հաջորդ աշխատանքը համապատասխանեցնել մեր պարային տրամադրությանը: Սկսեցինք պարային մնջախաղ խաղալ: Օրվա «հերոսները» խոհանոցային իրերն էին: Երեխաներից յուրաքանչյուրը մի առարկա էր մտապահում ու պարի միջոցով ներկայացնում այն: Մեկը՝ պարում էր, մյուսները՝ փորձում էին գուշակել: Ամեն անգամ պատահական երաժշտություն էր հնչում: Մասնակիցներից մեկն առաջ էր գալիս ու ներկայացնում իր տարօրինակ պարը: Շա՜տ հետաքրքիր էր, ո՞ւմ մտքով կանցներ, որ «եռացող թեյնիկը, դատարկ կաթսան, սուրճի բաժակը, կռվարար պատառաքաղը» կարող են այսքան ծիծաղ ու բարձր տրամադրություն առաջացնել: Պարերը ներկայացնելուց հետո, հորինեցինք ու մուտքագրեցինք մեր մենախոսություն-պատումները, հետո նկարեցինք ու կերպավորեցինք:
Ներկայացնենք դրանցից առավել հաջողվածները. Շարունակել կարդալ
Աղբամանների
բողոքը
Կար-չկար մի աղբաման կար: Այս աղբամանը ամեն օր մարդկանցից բողոքում էր. Ա՜յ՝ այսպես.
-Օ~ֆ, էս մարդիկ ինչ փնթի են: Գալիս են ու աղբը հենց կողքիս գցում: Գոնե իմ մեջ լցնեն: Դա դեռ ոչինչ, բա որ ամիսներով ինձ չեն դատարկում: Դա պատմելու բան չի : Այդ ժամանակ ես գժվում եմ:
Վարդան Վարդանյան
Ես աղբաման եմ: Ինչ ասես, որ չեն լցնում մեջս: Մի անգամ էլ այսպիսի մի դեպք պատահեց:
Մի չարաճճի երեխա լուցկին վառեց ու գցեց բերանս: Քիչ էր մնում վառվեի, բայց ինձ մի կերպ փրկեցին: Դրա համար էլ որոշեցի փոքրիկներին խորհուրդ տալ.
-Մեջս երբեք վառված լուցկի մի՛ գցեք: Ես աղբաման եմ, ոչ թե՝ կրակաման: Ավելի լավ կլինի կրակից հեռու մնաք, թե չէ՝ իմ օրը կնկնեք:
Սահակյան Էրիկ
Աղբամանը հոգնել էր դատարկությունից: Ոչ ոք նրա մեջ աղբ չէր լցնում: Խեղճը չգիտեր ինչ աներ: Մի օր նա իր տիրոջն ասաց.
_Հե՛յ, ընկեր, ինչո՞ւ աղբն իմ մեջ չես լցնում: Բա ես ինչի՞ համար եմ:
Մարդը լսեց նրան ու վախեցավ: Նա մտածեց. «Պահո՜, ինձ մենակ խոսող աղբամանն էր պակաս» : Գնամ, բակիս աղբը հավաքեմ, բերեմ սրա բերանը փակեմ, թե չէ՝ ինձ աշխարհքով մեկ խայտառակ կանի էս անպիտանը:
Մարդանյան Ռազմիկ Շարունակել կարդալ
«Հայ-վրացական հանրակրթական կամուրջներ» նախագծի շրջանակներում ծանոթացանք վրացական այբուբենին
